วิเคราะห์ความแตกต่างความสัมพันธ์ของชายหญิงระหว่างในอดีตและปัจจุบันจากบทกลอนที่ปรากฏ

จะเห็นได้ว่า ความสัมพันธ์ของวัยรุ่นในปัจจุบันจะเป็นในรูปแบบคำพูดหรือถ้อยคำที่ไม่กล่าวแสดงความรู้สึกออกมาตรง ๆ แต่มักจะเปรียบเทียบความรักหรือความรู้สึกกับสิ่งต่าง ๆ รอบตัวซึ่งเปลี่ยนไปตามสมัย อาทิเช่น “รู้ไหมว่ามีใครบางคนคิดถึง” จะเป็นการกล่าวลอย ๆ ไม่ระบุตัวผู้สื่อ แสดงลักษณะที่ไม่ตายตัว จะแต่งอย่างไรก็ได้ ไม่คำนึงถึงแบบแผนในการแต่ง และการใช้สรรพนาม”ฉัน เธอ หรือเรา” แสดงให้เห็นถึงความเท่าเทียมกันของฝ่ายชายและฝ่ายหญิงซึ่งสิ่งเหล่านี้ทำให้ลักษณะของการแสดงความรักระหว่างสองสมัยนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง จะเห็นได้ว่าในสมัยก่อนจะมีการกล่าวแสดงความรักในลักษณะที่ตรงไปตรงมา “ถ้าชอบก็บอกว่าชอบ ถ้าไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ” แต่จะอยู่ในกรอบของประเพณีที่วางไว้ ฝ่ายชายจะเรียกแทนตนว่า”พี่” และเรียกฝ่ายหญิงว่า”น้อง หรือ เจ้า” แสดงให้เห็นความเป็นผู้นำของผู้ชายในสมัยนั้น อีกทั้งยังต้องมีขนบของการแต่งแบบเกี้ยวพาราสี การชมโฉมนาง ซึ่งปรากฏเป็นขนบของการแต่งวรรณคดี

ลักษณะความสัมพันธ์ของชายหญิงในสมัยก่อนกับในปัจจุบันก็มีความแตกต่างเช่นเดียวกัน เราทราบดีว่าสมัยก่อนการใกล้ชิดสนิทสนมกันระหว่างชายหญิงนั้นเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม เพราะมีความคิดว่าฝ่ายหญิงจะเป็นฝ่ายเสียหายได้ง่าย และสังคมในสมัยนั้นเป็นสังคมที่แคบ สมาชิกในสังคมจะมีความสนิทสนมกันมาก หากใครทำผิด ทุกครัวเรือนก็จะรู้กันไปทั่ว จึงทำให้สังคมต้องสร้างกฎเกณฑ์ของสังคมขึ้นมาซึ่งรวมถึงความสัมพันธ์ของหญิงและชาย หรือที่เราเรียกกันว่า “แฟน” และหากจะกล่าวถึงความสัมพันธ์ของหญิงและชายในปัจจุบัน จะเห็นได้ว่ามีการเปิดกว้างมากกว่าในอดีตมาก เนื่องจากสังคมมีการเปลี่ยนแปลง อาทิเช่น สังคมมีลักษณะที่กว้างขึ้นหรือที่เรียกว่า พหุสังคม ทำให้ลักษณะการวางกฎเกณฑ์ของสังคมมีลักษณะที่ยืดหยุ่นขึ้น การคบกันของหญิงชายในสมัยก่อนที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ปิดกั้นมาก ก็กลับกลายเป็นเรื่องปกติในปัจจุบัน ชายหญิงมีสิทธิเสรีภาพในการคบกันและรักกันมากขึ้น

ตัวอย่างบทกลอนแสดงความรักของวัยรุ่นในปัจจุบัน

ตัวอย่างของกลอนที่ใช้สิ่งแวดล้อมเป็นสื่อในการแสดงความรู้สึก

อุตส่าห์ให้เบอร์โทรไปแล้ว	ยังไร้วี่แววว่าเธอจะโทรมาหา
จ้องแต่โทรศัพท์ นับแต่เข็มนาฬิกา	คนดีจ๋า…ป่านนี้ไปอยู่ที่ใด
อยากคุย…อยากคุยด้วย…อยากคุยด้วยที่สุด	ท่องนะโม 3 ชุดยังไม่เลิกสั่นไหว
สัมพันธภาพควรจะคืบหน้า…ไม่ใช่หยุดนิ่งไป	เราปิ๊งกันแล้วใช่มั้ย เธออยู่ที่ไหน…รีบโทรมาเลย

(ทาโร่)

ตัวอย่างของกลอนที่แสดงความรู้สึกที่กล่าวโดยไม่กล่าวถึงผู้พูด

รู้ไหม…ว่ารักมาก	และคงลำบากถ้าเธอไม่อยู่ใกล้
ก็เพราะมีเธออยู่ที่นี่เต็มหัวใจ	ไม่เคยเก็บเอาใครมาฝันใฝ่…นอกจากเธอ
รู้ไหมว่า…รักเธอมาก ๆ	ไม่ใช่เพียงแต่ปากที่พร่ำเพ้อ
แต่หัวใจก็ร่ำร้องว่า ”อยากมีเธอ”	อยากพบ อยากเจอ อยากคุยกับเธอทุก ๆ วัน
รู้ไหมว่ารักนะ	อยากที่จะให้เธอมาร่วมฝัน
ร่วมทางเดินแล้วทำคืนวันที่เงียบงัน	ให้เต็มไปด้วยสีสันของความผูกพันแห่งเรา

(สีม่วง)

ตัวอย่างของกลอนที่แสดงความเท่าเทียมกันระหว่างชายหญิงผ่านการใช้สรรพนาม

ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำอธิบาย	ถึงความรักที่มีมากมายในวันนี้
ไม่รู้ว่าจะหาคำพูดคำใดดี	จึงจะเพียงพอกับความรู้สึกที่มีในหัวใจ
คือความอบอุ่นเนิ่นนาน	คือความอ่อนหวานที่ยากจะหาจากใครคนไหน
คือความสุขลึกล้นเมื่อมีเธอคอยห่วงใย	คือความหมายยิ่งใหญ่ที่สัมผัสได้ในสองตา
สำหรับผู้ชายคนนี้	จะยอมทำทุกวิธีเพื่อให้เธอมีจนวันหน้า
และไม่ว่าคืนวันจะผ่านไปกี่เวลา	ยังยืนยันและสัญญาว่าหนึ่งเดียวเสมอมาคือเธอ

(ตังเม)

ตัวอย่างของกลอนที่ไม่แสดงความรู้สึกออกมาตรง ๆ

แอบสบตาเธอเป็นพัก ๆ	หามุมนั่งที่จะได้ทักกันง่าย ๆ
เพียงเพราะอยากรักษาอาการระวนกระวาย	ที่มันมีมากมายมากขึ้นทุกวัน
*ไม่รู้เหมือนกัน…ว่ามันเป็นยังไง*	รู้แค่ว่าความฟุ้งซ่านมันหาย…ถ้าได้เจอแค่เธอนั้น
รู้แค่ว่าถ้าอยู่ใกล้ ฉันอิ่มเอิบใจ…อะไรก็ไม่สำคัญ	*ไม่รู้เป็นไงเหมือนกัน*
รู้แค่ว่าสบตาเธอและได้เจอกันทุกวัน…ฉันสุขหัวใจ

(มาบุชี่)

ตัวอย่างของกลอนที่แสดงความรู้สึกผ่านสิ่งที่เป็นนามธรรม

ความรักอาจทำให้คนตาบอดจริงๆก็ได้	ฉันจึงรู้สึกดีๆไปเสียทุกอย่าง
ในเวลาที่มีเธอเดินร่วมทาง	ฉันถึงรู้สึกว่ารอบข้าง…เป็นสีชมพู
เหมือนกำลังอยู่ในความฝันอันอบอุ่น	โลกทั้งโลกดูอ่อนละมุนและสวยหรู
ถ้าหากชีวิตมีเธอแล้ว โลกเป็นสีชมพู	ก็จะตาบอดเพราะความรักดูสักตั้งหนึ่ง…

(แมลงปอ)